De Herberg is een plaats van ontmoeten

Corry
Sinds wanneer ben je vrijwilliger bij het Inloophuis?

Eind jaren 90 was er een voorlichtingsavond in het Kasteeltje over het gebruik van de aanbouw bij de pastorie van de St. Werenfrieduskerk.
Er waren verschillende sprekers en 1 daarvan vertelde over zijn werk in Utrecht.
Daar is een Inloophuis waar iedereen kon binnenkomen voor een kopje koffie of thee en daar zijn of haar verhaal kon vertellen. Wat hen was overkomen, waar ze mee zaten of gewoon andere mensen ontmoeten. Of gewoon maar even zitten. Het waren eenzame mensen, ook wel zwervers.
Die mensen vonden het fijn dat er eens iemand naar hen luisterde en dat er niet meteen geoordeeld werd.
Dit alles sprak mij zo aan dat ik me meteen heb opgegeven om dat vrijwillig te gaan doen. Zo kwam ik in contact met Ria Doornbusch. Zij wilde heel graag zoiets opzetten in Westervoort en de aanbouw zou daarvoor bestemd zijn.

Wat voor werk doe je bij het Inloophuis?
Ria heeft me gevraagd of ik in de coördinatiegroep wilde gaan zitten, samen met Edwin Kemperman.
Later zijn daar ook andere vrijwilligers bij gekomen. Ongeveer 6 jaar heb ik dat gedaan. Sinds enige tijd ben ik weer lid van de coördinatiegroep.
Vanaf de oprichting ben ik op woensdagmorgen gastvrouw in de Herberg.

Kun je een leuk moment van je vrijwilligerswerk vertellen?
Het was mooi weer, ik zat op het terras en nodigde mensen, die van de arts terugkwamen, uit voor een kopje koffie.
Een meneer kwam naar me toe en begon, onder het genot van een kopje koffie, zijn levensverhaal te vertellen.
Ik heb niets gezegd, alleen geluisterd. Ruim een uur heeft hij zitten praten. Hij zei dat hij dit nooit tegen iemand had verteld.
Bij het weggaan bedankte hij me dat ik geluisterd had. “Dat doet tegenwoordig niemand meer” zei hij.

Nu het Inloophuis dicht is, wat mis je het meest?
Nu het Inloophuis gesloten is mis ik het gesprek en de contacten met de mensen die altijd komen. Zij kunnen hun verhaal nu niet kwijt en ik hoop van harte dat het hen goed gaat.